Ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ Μίλτος Ζαμάρας προχώρησε σε μια ανάρτηση σχετικά με το επικοινωνιακό κομμάτι, αλλά και το ουσιαστικό, στο ζήτημα των φωτιών, τονίζοντας μεταξύ άλλων “Βγάλτε τον σκασμό, σταματήστε τις φωτογραφίες και δουλέψτε ουσιαστικά για τα αυτονόητα”.
Αναλυτικά η ανάρτηση του κ. Ζαμράρα:
“Από χθες, ενώ οι φλόγες κατακαίνε δάση, καλλιέργειες, περιουσίες και κόπους μιας ζωής, οι πολιτικοί ταγοί ανταγωνίζονται ποιος θα προλάβει να βγει πρώτος φωτογραφία δίπλα στις στάχτες, λες και η καταστροφή είναι σκηνικό επικοινωνιακής παράστασης. Όλα επικοινωνία. Γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ.
Γιατί πριν φτάσουμε ως εδώ, ελάχιστοι μίλησαν για ΠΡΟΛΗΨΗ, για την ανάγκη ενίσχυσης της Πολιτικής Προστασίας, για το γεγονός ότι μόλις το 20% των διαθέσιμων πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης για τον τομέα αυτό έχει αξιοποιηθεί. Γιατί κανείς δεν είπε δυνατά ότι την πενταετία 2019-2024 από τα 778 εκατ. € που δαπανήθηκαν για τις δασικές πυρκαγιές, μόνο το 19.5% πήγε στην πρόληψη και το υπόλοιπο 80.5% στην καταστολή.
Ότι ο κατάλογος των «κόκκινων» περιοχών κινδύνου στην Ελλάδα παραμένει παρωχημένος εδώ και 45 χρόνια. Ότι, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την πυροπροστασία δεν κατευθύνονται με σχέδιο και προτεραιότητα εκεί που πρέπει. Ότι κάθε 1€ που επενδύεται στην πρόληψη γλιτώνει 7€ σε καταστολή και αποκατάσταση. Και κάθε χρόνο, η ίδια ντροπιαστική επανάληψη: τεράστιες ζημιές, ζωές σε κίνδυνο, η φύση να αφανίζεται και η Πολιτεία να περιορίζεται στο να μετρά στάχτες. Ακόμα και στα μέσα καταστολής, η ανεπάρκεια είναι πασιφανής.
Το Canadair CL-415 που χρησιμοποιεί η Ελλάδα ρίχνει περίπου 5,5 τόνους νερό ανά ρίψη, ενώ το Beriev Be-200, που χρησιμοποιούσαμε μέχρι το 2021, ρίχνει 12 τόνους – πάνω από διπλάσια ποσότητα.
Η αγορά ενός τέτοιου αεροσκάφους κοστίζει 64 εκατ. €, ενώ η ενοικίασή του 4 εκατ. € τον χρόνο. Με λίγα από τα εκατομμύρια που ξοδεύονται κάθε χρόνο σε απευθείας αναθέσεις ή τρώγονται από τους φραπέδες του ΟΠΕΚΕΠΕ, θα μπορούσαμε ήδη να έχουμε έναν στόλο ικανό να δράσει αποτελεσματικά.
Αλλά η πραγματική ασπίδα απέναντι στη φωτιά δεν είναι τα μόνο τα αεροπλάνα, είναι τα βήματα πριν. Είναι ο καθαρισμός των δασών, η απομάκρυνση της καύσιμης ύλης, η δημιουργία και συντήρηση ζωνών πυροπροστασίας γύρω από οικισμούς και κρίσιμες υποδομές, η εκπαίδευση και η στελέχωση των τοπικών ομάδων δασοπυρόσβεσης. Είναι η χαρτογράφηση των περιοχών υψηλού κινδύνου με σύγχρονα δεδομένα, όχι με καταλόγους δεκαετιών που δεν αντανακλούν την κλιματική πραγματικότητα.
Βγάλτε, λοιπόν, τον σκασμό και σταματήστε τις φωτογραφίες. Μην περιμένετε το επόμενο καλοκαίρι για νέα επικοινωνιακά σόου. Δουλέψτε τώρα, ουσιαστικά, για τα αυτονόητα: πρόληψη, σχέδιο, εξοπλισμό, ανθρώπινο δυναμικό. Ίσως έτσι, του χρόνου, να μη χρειαστεί να ζήσουμε πάλι τα ίδια”.
